|
گزینه طلا 
| ||
|
لینک دوستان
|
کودک شما حتی از ۳ ۴ سالگی دیگر یک شخصیت جداگانه است. چیزهای مورد علاقه و خاص خودش را دارد. روز به روز شخصیت او رشد می کند و کامل تر می شود. در این سن او کم کم می تواند بهتر از کلمات استفاده کند و احساسات خود را بهتر بیان می کند. به همین علت هم رفتارهای پیش بینی نشده و قشقرقهایش کمتر می شود. البته هنوز هم خلق و خوی او از یک لحظه تا لحظه بعدی فرق می کند ولی او دیگر می تواند به شما بگوید که از چه چیزی دلخور و یا عصبانی شده است. از همین سن و سال است که شما می توانید شخصیت خاص او را متوجه شوید. و اگر فرزند دیگری هم داشته باشید می توانید تفاوتهای آنها را از هم تشخیص دهید. با این حال به یاد داشته باشید که شخصیت کودک ۳ تا ۵ ساله هنوز در حال رشد و تغییر است و شما می توانید به شکل گیری جنبه های مثبت در شخصیت فرزندتان در همین سن و سال کمک کنید. در این باره می توانید به توصیه های متخصصان توجه کنید: از ۳ تا ۵ سالگی شخصیت فرزند شما رو به تکامل است. مثلا کودکتان هنوز دارد یاد می گیرد که راحت تراحساسات و افکار خودش را در قالب کلمات به دیگران توضیح دهد. در همین سالهاست که فرزند شما یاد می گیرد که خودش را کنترل کند. و سعی می کند کمتر به شما و دیگران تکیه کند و سعی میکند مستقل باشد و روی پای خودش بایستد. او یاد می گیرد که چگونه خودش را در مواقع هیجان، ترس و عصبانیت آرام کند و کم کم بیشتربه اطراف توجه می کند و کمتر واکنشهای هیجانی نشان می دهد. البته هنوز هم کنترل خیلی زیادی بر رفتار خود ندارد، مثلا وقتی چیزی به نظرش خنده دار می آید، بلند و صدادار می خندد و وقتی چیزی او را ناراحت و عصبانی می کند، زیر گریه می زند. وقتی گرسنه می شود به تاخیر انداختن و صبر کردن وقت غذا به هر علتی به نظرش بی معنی است. او همین الان غذا می خواهد. اسباب بازی مورد علاقه اش را هم همینطور! اگر دست کسی از همسالانش ببیند از او می قاپد تا با آن بازی کند. کودکان ۳تا ۴ ساله از زدن، گاز گرفتن و هل دادن دیگران برای حل اختلافات خود با آنها کمک می گیرند. آنها هنوز نمی توانند تفاوت واکنش صحیح و غلط را بفهمند. این وظیفه والدین است که راه درست ابراز احساسات و حل مشکل را به کودک یاد بدهند. هر چه سن کودک بیشتر می شود بهتر می تواند ارتباط بین طغیان احساسات و عواقب منفی آن را بفهمد. بنابر این اگر والدین در برابر قشقرقهای کودک و گریه و زاریهایش تسلیم خواسته او شوند کودک یاد می گیرد که با این کار می تواند به خواسته اش برسد و اگر بر عکس در جواب قشقرق، والدین او را به گوشه اتاق برده و به اصطلاح روش اتاق خلوت را بکار ببرند، کودک یاد می گیرد که قشقرق بر پا کردن و گریه راه مناسبی برای رسیدن به اسباب بازی مورد علاقه اش نیست. علاوه بر این کودکان پیش دبستانی در این سن اعتماد به نفس خود را پیدا می کنند و تجربیات فراوانی درباره رفتار با دیگران کسب می کنند. کودک ۴ ساله کم کم می فهمد که دیگران هم احساسات دارند و با آنها همدردی می کند. به تدریج متوجه می شوید کودکان تا سن ۵ سالگی شروع به اهمیت دادن به پدر و مادر می کنند و متوجه می شوند که شما هم نیازها و احساسات مخصوص به خودتان را دارید. آنها سعی می کنند محبت خود را راحتترابراز کنند. در این سن دیگر بهتر می توانند خودشان را کنترل کنند و با کلمات عصبانیت و ناراحتی خود را ابراز می کنند. در ۳ ۴ سالگی آنها برای خودشان یک زندگی خیالی می سازند. گاهی نیازمند و گاهی همراه و یاور شما هستند. برای اسباب بازیهایشان اسم می گذارند و با دوستان خیالی خود صحبت می کنند. آنها از دنیای خیالی برای یادگیری واکنشهای واقعی کمک می گیرند و ممکن است در این سن از غول و هیولایی که زیر تخت پنهان شده بترسند. اما وقتی بزرگتر می شوند کم کم می توانند تفاوت بین خیال و واقعیت را درک کنند. گاهی در این سن از بازیهای خشن و اسلحه و تفنگ بازی لذت می برند. اما این نشانه این نیست که در آینده حتما خشن بشوند. استقلال کودک در همین سالها شکل می گیرد و والدین با دادن حق انتخاب به او می توانند به شکل گیری اعتماد به نفس او کمک کنند. در همین زمانی که شخصیت کودک شما خود به خود می شکفد و رشد می کند کارهای زیادی برای کمک به رشد او می توانید بکنید و البته لازم است از بعضی کارها دوری کنید: ۱) کودک شما یگانه است: یادتان باشد بچه ها در شخصیت هایشان با هم متفاوتند و حتی دو قلوها و خواهر و برادرها را نباید با هم مقایسه کنید. شخصیت سالم در کودک زمانی شکل می گیرد که والدین به توانایی ها و نیازهای خاص او توجه کنند و پاسخ دهند. ۲) به کودک اجازه بازی دهید: بازی تاثیر شگرفی بر تکامل کودک دارد. بنابر این به کودک زمان بدهید تا برای شکل گیری شخصیت شکفته اش بازی کند. بازی نه تنها به تکامل جسم و روان و هیجانات کودک کمک می کند، بلکه به آنها یاد می دهد چگونه در گروه کار کنند و اختلافات خود را با همبازیها حل کنند. علاوه بر این تصورات آنها را کامل کرده و به آنها امکان می دهد تا نقشهای مختلف در دنیای آینده را از همین سن کم امتحان کنند. بچه ها در بازی تصمیم گیری را یاد می گیرند تا بتوانند روی پای خودشان بایستند، کشف کنند و خلق کنند و دیگران را هدایت کنند. ۳) برچسب نزنید: به شخصیت کودکتان اجازه دهید آنگونه که هست رشد کند و دیدگاه های شما یا دیگران روی آن تاثیر بدی نگذارد. مثلا با گفتن اینکه او ترسو، خجالتی، لجباز، ریاست طلب و یا احساساتی است، و دادن القابی از این دست او را به سمت چنین شخصیتهایی سوق ندهید. ۴) الگو باشید: متاسفانه یا خوشبختانه والدین بیشترین تاثیر را بر روی فرزندانشان دارند. کودک اغلب اوقات شما و رفتارتان را می بیند و سعی می کند از شما تقلید کند. او بیشتر از اینکه حرف شما را بشنود، اعمال شما را تکرار می کند، بنابر این سعی کنید از نظر ادب، صبر و مشارکت با دیگران الگوی خوبی برای او باشید تا فرزندی صبور، با ادب و همراه تربیت کنید. ۵) طبیعت او را درک کنید و پرورش دهید: طبیعت فرزندتان را درک کنید و سعی کنید با پرورش آن در رشد و شکوفایی یک شخصیت خلاق با او همراهی کنید. او را وادار نکنید که به خاطر شما به آنچه علاقه دارد پشت پا بزند. اگر فرزند شما عاشق فوتبال است امکان بازی را برای او فراهم کنید و او را مجبور نکنید به کلاس نقاشی برود تنها به این علت که شما نقاشی را دوست دارید. ۶) به کودک اجازه دهید خودش باشد و نه آنچه شما می خواهید: ممکن است شما شخصیتی بسیار برون گرا و دقیق داشته باشید و یا آرام و خجالتی باشید. ممکن است بخواهید فرزندتان مانند خود شما باشد و یا اینکه دلتان بخواهد او از شما بهتر باشد. اما مهم این است که فرزند شما چه می خواهد! اگر دوست ندارد با بچه های دیگر حرف بزند و بازی کند، او را وادار به دوستی با کودکان دیگر نکنید. اجازه دهید او به روش خودش با بچه های دیگر دوست شود و ارتباط برقرار کند. ۷) برایش زیاد کتاب بخوانید: خواندن کتاب و تعریف کردن داستان به کودک شما کمک می کند تا با شخصیتهای مختلف در داستان آشنا شود و از آن شخصیتهایی که به نظرش جذاب و دوست داشتنی است الگو برداری کند. بنابر این سعی کنید برای او زیاد کتاب بخوانید و بخصوص داستانهایی را انتخاب کنید که صفات خوب انسانی مانند صداقت، کمک به دیگران و صبوری در آنها بارز باشند. ۸) امکان تجربه را فراهم کنید: اگر کودکتان را در خانه به تنهایی نگه دارید و اجازه ندهید با دیگر کودکان و حتی بزرگسالان آشنا شود امکان تجربه را از او گرفته اید و به همین علت کودک شما نه می تواند از دیگران بیاموزد و نه در آینده خواهد توانست اختلافاتش را با دیگران حل کند بنابر این کودکی خودخواه، ترسو، منزوی بار خواهد آمد. با بردن کودک به میان جمع های مختلف به او امکان گسترش تجربه و یادگیری را بدهید تا در آینده فرزندی اجتماعی، شجاع و فداکار داشته باشید. ۹) کمتر نه و نکن بگویید: اگر شما مدام به کودکتان نکن نکن بگویید و درخواستهای او را با نه و نمی شود و خطر دارد و کثیف می شود، جواب دهید، پس از مدتی نه تنها کنجکاوی، خلاقیت و شجاعت را در کودک تان سرکوب کرده اید بلکه او دیگر اشتیاقی برای کشف دنیای اطراف و ابداع چیزهای تازه نخواهد داشت و تنها سعی می کند در محدوده ای که شما با خط قرمز مشخص کرده اید، حرکت کند و شما را راضی نگه دارد. سعی کنید محیطی امن برای کودک فراهم کنید و در آن محدوده به کودک اجازه دهید که آزادانه فعالیت کند. اگر یک گوشه برای کثیف کاری و ریختن رنگ داشته باشد، او هم ممکن است به نقاشی علاقه بیشتری پیدا کند. اگر به او اجازه دهید آب داشته باشد شناگر خوبی خواهد شد! ۱۰) انعطاف پذیری را به کودک بیاموزید: یادتان باشد نه تنها شخصیت فرزند شما یگانه است بلکه روشی که شما برای رشد و تکامل شخصیت او به کار می برید هم منحصربه فرد است. شما با روشهای مخصوص خود می توانید حس کنجکاوی و علاقه کودکتان به دانستن را تقویت کنید. هیچ کس نمی تواند مانند شما با فرزندتان حرف بزند و بازی کند، کتاب بخواند و به گردش برود. شما می توانید به کودک ترسوی خود کمک کنید تا شبی در تاریکی جنگل در کنار شما در یک چادر بخوابد. شما می توانید به کودک پر جنب و جوشتان یاد بدهید که نیم ساعت بدون وول خوردن با شما بنشیند و بازی فکری بکند. یادتان باشد اگر چه همه افراد شخصیتی منحصر به فرد دارند اما می توانند با چیزهایی بر خلاف خواست خود کنار بیایند و به عبارتی انعطاف پذیری داشته باشند. به جای اینکه سعی کنید شخصیت کودکتان را تغییر دهید و او را آنچه می پسندید بار بیاورید، سعی کنید به او انعطاف پذیری را یاد بدهید تا بتواند بدون حضور شما در شرایط مختلف با دیگران و خودش کنار بیاید و گلیم خودش را به تنهایی از آب بیرون بکشد. این امر هم با هدایت کودک در مسیر تجربیات فراهم می شود. وقتی کودک شما در مهد کودک با دوستش دعوا می کند، به این قضیه به چشم یک مشکل نگاه نکنید بلکه این یک تجربه جدید برای اوست که ممکن است به علت هر اختلافی در آینده بسیار برای او پیش بیاید بنابر این از همین سن سعی کنید به او مهارتهای حل مساله را یاد بدهید. تا در دنیای پر از چالش و اختلاف آینده اش بتواند با انعطاف به نتیجه خوبی برسد. در شکل گیری شخصیت کودکتان مهمترین نکته این است که به او کمک کنید تا در محیطی پر از محبت و عشق رشد کند. از او حمایت کنید وبر روی جنبه هایی از شخصیتش که تحت تاثیر شماست بیشتر تمرکز کنید. ▪ قدرتِ عشق را یادش می دادم ▪ اگر قرار بود کودکم را دوباره تربیت کنم، بیشتر نقاشی با انگشت را به او یاد می دادم تا این که با انگشت برایش خط و نشان بکشم. ▪ کمتر غلط گیری کرده و بیشتر صحیح انجام دادن را یادش می دادم. چشم از خودم می شستم و به او چشم می دوختم. ▪ کمتر به داشتن و بیشتر به مراقبت می پرداختم. ▪ با او پیاده روی و بادبادک بازی می کردم. ▪ اداهای جدی را کنار گذارده و جدی تر بازی می کردم. ▪ بیشتر در دشت و دمن همراهش دویده و به ستاره ها زل می زدم. ▪ بیشتر او را در بغل می فشردم و کمتر زور می گفتم. ▪ کمتر سختگیری و بیشتر تشویق می کردم. ▪ اول به اعتماد به نفس و بعد به پوشاک و مسکن می پرداختم. ▪ کمتر عشقِ قدرت و بیشتر قدرتِ عشق را یادش می دادم. ● با هم شاد باشید با خردسال خود لذت ببرید! اگرچه گاهی به نظر می آید که او اصلا بزرگ نشده اما دائم در حال رشد است. روزهای طولانی بی پایان به تدریج جای خود را به روزهایی می دهند که دیگر برایشان وقت ندارید. کودکانی که زمانی در هر چیز به شما نیاز داشتند کمتر و کمتر به شما نیاز خواهند داشت و روزهای پیاده روی های با فراغ بال، بازی ها و چرت های بعدازظهر جزو خاطرات شاد و گرم می شوند. امیدوارم شما به همراه کودک تان ساعات شادی را در کنار هم پر از اوقات بازی، رشد و یادگیری داشته باشید. ● مادر خوبی شدم اگرچه تصدی امور یک نوزاد برای والدینِ تازه کار سخت است، اما معمولا خیلی طول نمی کشد که اکثرا به راحتی یاد می گیرند جایش را عوض کنند، غذایش بدهند، از او نگهداری کنند و بخوابانند. همین که نوزاد پا می گیرد اکثر والدین قادرند دماغش را پاک کنند، پوشکش را عوض کنند، غذا درست کنند غذایی که کسی نمی خورد اسباب بازی و لباس مناسب بخرند و البته رختشویی و اتوشویی کنند. اما از مرحله راه رفتن که می گذرند و به مرحله خردسالی و تجربه گرایی می رسند، نیازهای شان به شکل عجیبی عوض می شود. والدین آمادگی تامین نیازهای زندگی روزانه خردسال را ندارند و غالبا درگیر این چالش دائم هستند تا نیازهای بدنی، ذهنی، عاطفی و روحی آن ها را برآورند. اولین بار با این مسئله در زندگی ام با یک خردسال طی زمستانی استثنائاً بارانی و در منطقه ای ساحلی رو به رو شدم. دختر بزرگم «آندریا» ۳ ساله بود. خواهرش «امیلی» تقریبا ۲ ساله و «جاشوایِ» نوزاد هنوز ۶ ماه نداشت. امیلی در بحبوحه جیش گفتن بود و جاش حداقل هر ۲ ساعت یکبار باید شیر می خورد. آندریا که خوش اخلاق و شیرین بود و زود آرام می گرفت کم کم مشکل ساز می شد و با ادامه بارندگی اخلاقش بدتر می شد. می خواست کارهای تازه بکند و تجربیات تازه داشته باشد، اما اکثر انرژی و وقت من صرف ۲ بچه کوچک تر می شد. با گذشت روزها که درماندگی من مثل عقده ای برایم شده بود دچار شک و تردید درباره توان (و در نتیجه کمبود) خود به عنوان مادری خوب شدم. همیشه درباره «زمان کیفی» با کودک شنیده بودم اما به نظر می رسید من زمان کمّی بسیار وحشتناکی بدون کیفیت داشتم! درحالی که می دانستم نمی توانم همیشه همه چیز را برای تجربه او ریخت و پاش ببینم فهمیدم که باید چیزی یا کاری کنم تا برای خردسال کوچولویم خلاقیت و تحرک جالبی فراهم کنم. فهمیدم باید فعالیت ها و محیطی باشد که هم او را سرگرم کند هم برایش چالش برانگیز باشد، ایده هایی برای پروژه های کوچک داشتم تا باهم روی آن ها کار کنیم، اما چیزهایی هم می خواستم تا او بتواند به تنهایی انجام دهد وقتی من مشغول هستم و کار دارم. چون فقط با تکیه بر درآمد شوهرم زندگی ما می چرخد پس باید فعالیت هایی باشند که از وسایل موجود در خانه بهره گیرند. شروع به کاوش در خانه کردم تا بهتر بتوانم نیازهای خانواده را تأمین کنم. همه نوع وسایل جالب برای بازی هایمان را جمع می کردم. فکرم را بیشتر سازماندهی کرده و سعی داشتم روی چیزهایی تمرکز کنم که باهم انجام دهیم. کمی هم به خودم استراحت دادم تا با بچه هایم لذت بریم و از شادی های کوچک و ساده آن ها شاد شوم. با بازگشت احساس کنترلم دوباره اعتماد به نفس در توانایی های مادری ام به من برگشت. با این که ادعای «تخصص» از هیچ نوع ندارم اما تجارب من در هر روز و با سه بچه کوچولو به من یاد داد چه چیزی مفید و چه چیزی بی ثمر است. این کتاب مجموعه ای از ایده ها و فعالیت هایی است که نیازهای مادری مرا و نیز بچه هایم را طی آن سال های پرچالش قبل از مدرسه تأمین کردند. این کتاب حاوی پیشنهاداتی در هر موقعیت و شرایط، داخل و خارج خانه، تابستان و زمستان، اوقات خوش و ناخوشی است. اگرچه این کتاب را مادری خانه دار به عنوان منبع اطلاعات برای افرادی با همان شرایط است، اما مطمئن باشید برای هر کس که کودکی خردسال در زندگی دارد مناسب است: مادران یا پدران، مادربزرگ ها و پدربزرگ ها، عمه و خاله و دایی و عمو، پرستاران بچه، مربیان مهد کودک، معلمان پیش دبستانی، کلیساها یا مربیان بازی، اگر در جستجوی کتابی خوب درباره رفتار با پیش دبستانی ها و نحوه برخورد با آن ها هستید، این کتاب مسلما به درد کارتان می خورد. به رغم این که ایده های طرح شده در این جا تا مدت ها پس از مرحله خردسالی هم برای کودک شما سرگرم کننده هستند اما اکثرا برای کودکان سنین ۳ تا ۶ سال مناسبند. از آن جا که توانایی های بچه ها در این دامنه سنی بسیار متفاوت است بعضی ایده ها برای بچه های ۳ ساله بسیار پیشرفته و بعضی نیز برای کودک ۵ یا ۶ ساله بسیار ساده هستند. پس در انتخاب فعالیت ها نهایت دقت را به عمل آورید تا با ظرفیت ها و علایق کودک تان منطبق باشند و خودتان نیز در صورت لزوم آماده نظارت بر آن ها باشید. «وقتی او را بشناسید دیگر نیست. اثر انگشتان روی دیوار بزرگ تر و بزرگ تر می شوند. بعد ناگهان محو می گردند.» پژوهشگران می گویند نوزادان ۶ ماهه قادر به درک و فهمیدن بسیاری از کلمات هستنند و اگر پدران و مادران با انها صحبت کنند، مهارت زبانی کودک بهبود می باید. به گزارش ایران ویج به نقل از انتحاب: بر اساس این پژوهش، کودکان کلمات را ماه ها قبل از انکه بتوانند،بگویند و صحبت کنند، می فهمند. همین موضوع ثابت می کند که تصور پیشین دانشمندان مبنی بر اینکه کودکان در حدود یک سالگی شروع به درک کلمات می کنند، اشتباه بوده است. پیش از این گفته میشد که کودکان یکساله قادر به فهم اواهای زبان مادری خود هستند اما قادر به متصل کردن اواها به لغات نیستند. این تحقیق توسط الیکا برگلسون و دنیل سوینگلی انجام شده و در مجله ی “پرسیدنگز اند نشنال اکادمی اند ساینس” منتشر شده است. برپایه این پژوهش، اگر فردی این جمله را برای مثال تکرار کند: سیب کجاست؟چشمان بچه به سمت شی مورد نظر حرکت می کند. بر اساس این پژوهش که بر روی ۳۳ نوزاد ۶ تا ۹ ماهه انجام شده است، بچه ها چشمان خود را به شی مورد نظر حرکت می دهند حتی اگر اشیا متقاوتی وجود داشته باشد. در این بررسی مشخص شد که بچه های ۶ تا ۹ ماهه نگاه خود را بر روی شی مورد نظر نسبت به سایر اشیا دقیق تر می کنند. درست است که والدین هنگامی که کودک سرما می خورد باید یک راست سراغ پزشک و دارو را بگیرند اما آکادمی اطفال ایالات متحده هشدار می دهد، استفاده بیش از حد دارو برای کودکان زیر ۲ سال ممکن است کارساز نباشد و حتی در برخی موارد به طور جدی به کودکان زیر ۶ سال آسیب برساند. از آنجا که بسیاری از محققان معتقدند عوارض مصرف داروهای سرماخوردگی در کودکان بیشتر از فواید آن است، بنابراین پزشکان باید سعی کنند در اینگونه موارد داروهای کم ضرر و کمتری را تجویز کنند. در این زمینه محققان برای کاهش علائم و عوارض بیماری راهکارهایی ارائه داده اند که می تواند مفید باشد. اگر فرزند شما سرفه می کند، سرماخورده یا به آنفلوآنزا مبتلا شده می توانید از برخی داروهای خانگی برای او استفاده کنید. دوره این بیماری ها معمولا ۱۰ روزه است درحالی که درمان های خانگی می توانند این دوره را کوتاه تر کنند. حتی اگر این دوره کوتاه تر نشود این درمان ها کمک می کند کودک در این دوره احساس بهتری داشته باشد. با رعایت این موارد که در کاهش عوارض و علائم بیماری به خصوص در کودکان بسیار موثر است، نیاز به مصرف داروهای سرماخوردگی هم تا حدود زیادی کاهش پیدا می کند. ● بگذارید تا می تواند استراحت کند ▪ چگونه کمک می کند: مبارزه با عفونت انرژی زیادی می برد و می تواند کودک و حتی بزرگسال را فرسوده کند. هنگامی که کودک شما در حال استراحت است در واقع در حال درمان و بازیافتن نیروست؛ چیزی که به آن نیاز دارد. مطالعات نشان می دهد، اضطراب نقش مهمی در روند بیماری دارد. اگر کودک شما به خاطر مدرسه، دوستانش یا هر آنچه در خانه اتفاق افتاده تحت فشار باشد، درصورت داشتن استراحت کافی به راحتی می تواند با علائم و نشانه های بیماری مبارزه کند. ▪ آنچه نیاز دارید: مکان راحتی را برای استراحت کودک تان فراهم کنید. ▪ چگونه آن را انجام دهید: حالا وقت آن است که فیلم یا کارتون مورد علاقه کودک تان را دوباره برای او نمایش دهید یا برای او مجموعه جدیدی از مداد رنگی ها، کاغذ یا کتاب رنگ آمیزی بخرید حتی یک پازل هم می تواند ایده خوبی باشد. البته تختخواب لزوما تنها جای مناسب برای استراحت نیست. گاهی اوقات تغییر فضا می تواند بسیار مفید باشد. اگر برای کودک تان استراحت سخت است با برخی کتاب ها به او کمک کنید. می توانید کاری کنید او با مادربزرگ یا یک دوستش تلفنی صحبت کند تا از بی حوصلگی دربیاید. ● از ویکس استفاده کنید ( ۳ سال به بالا) ▪ چگونه کمک می کند: ویکس کمک می کند کودک خواب راحتی در شب داشته باشد. بسیاری از ما به خاطر می آوریم که وقتی بچه بودیم از اکالیپتوس و پماد ویکس برای درمان مان استفاده می شد. تحقیقات نشان می دهد، این ترکیبات تاثیری در تمیزی راه های هوایی ندارد اما به کودک کمک می کند احساس خنکی در بینی داشته و تنفس بهتری داشته باشد. آنچه نیاز دارید: شما می توانید از پمادهای ویکس که برای کودکان بالای ۳ سال تولید شده استفاده کنید؛ این پمادها حاوی پترولاتوم، روغن و اکالیپتوس است. ▪ چطور آن را انجام دهید: ویکس را روی سینه، گردن و پشت کودک بمالید. احتیاط: ویکس را روی پوست حساس کودک یا مناطقی مانند دهان، بینی و اطراف چشم استفاده نکنید. ● مصرف مایعات را افزایش دهید (۶ ماه به بالا) ▪ چگونه کمک می کند: نوشیدن مقدار زیادی مایعات از کم آبی کودک جلوگیری می کند. کودکی که حلق و بینی اش پر از خلط است، میلی به خوردن غذا ندارد بنابراین اگر کودک شما به خوردن غذاهای جامد علاقه زیادی نشان نمی دهد، جای نگرانی نیست. در این شرایط میزان مصرف مایعات را افزایش دهید. به یاد داشته باشید هرچه سن کودک پایین تر باشد، احتمال تمام شدن آب بدن و ایجاد شوک در او بیشتر می شود بنابراین به نوزاد به محض باز شدن مجرای تنفسی او شیر بدهید. آنچه نیاز دارید: نوشیدنی هایی که فرزندتان از آن ها لذت ببرد. ▪ چطور آن را انجام دهید: آب معمولی فوق العاده است اما کودک شما ممکن است چندان رغبتی به آن نداشته باشد. اسموتی میوه ها و دیگر نوشیدنی های مورد علاقه سالم که صددرصد طبیعی است، می تواند جایگزین خوبی باشد. احتیاط:کودکان زیر ۶ ماه همچنان باید شیر مادر یا شیر خشک مصرف کنند مگر آن که پزشک توصیه ای داشته باشد. نوزادان کوچک نیازی به آب ندارند و اگر زیاد استفاده کنند ممکن است خطرناک باشد. ● سوپ مرغ و دیگر مایعات گرم فراموش نشود(۶ ماه به بالا) ▪ چگونه کمک می کند: مایعات گرم می تواند بسیار آرام بخش باشد و احتقان را تسکین دهد. مطالعات نشان داده اند سوپ مرغ علائم سرماخوردگی مانند درد، خستگی، احتقان و تب را تسکین می دهد. آنچه نیاز دارید: سوپ، چای، آب سیب یا مایعات دیگری که فرزند شما دوست دارد. ▪ چگونه استفاده کنید: سوپ را گرم استفاده کنید نه داغ. اگر کودک شما دست کم ۶ ماه دارد ممکن است از چای بابونه ولرم لذت ببرد. احتیاط: چای های گیاهی دیگری هم وجود دارند که برای کودکان بی خطر هستند اما اگر خواستید چایی به جز بابونه به کودک تان بدهید بهتر است با پزشک مشورت کنید چون همه محصولات طبیعی ایمن نیستند. کودکان زیر ۶ ماه همچنان باید شیر مادر یا شیر خشک مصرف کنند مگر آن که پزشک توصیه ای داشته باشد. آن ها نیازی به آب ندارند و اگر زیاد استفاده کنند ممکن است خطرناک باشد. ● سرش را بالا نگه دارید(۱۲ ماه به بالا) ▪ چگونه کمک می کند: می توانید درحالی که کودک خوابیده سر او را کمی بالاتر بگیرید تا راحت تر نفس بکشد. آنچه نیاز دارید: حوله یا بالش برای بالا بردن سر تشک. ▪ چگونه آن را انجام دهید: اگر کودک شما در گهواره می خوابد ۲ عدد حوله یا یک بالش نازک زیر سر کودک قرار دهید اما سعی نکنید پاهای کودک را بالا بیاورید چون ممکن است احساس ناراحتی کند. اگر کودک در یک تخت بزرگ می خوابد می توانید درکل یک بالش دیگر زیر بالش اصلی اش قرار دهید. یک گزینه دیگر این است که اجازه دهید کودک شما در صندلی ماشینش بخوابد چون در حالت نیمه نشسته احساس راحتی بیشتری می کند. درصورتی که کودک زیاد غلت نمی خورد، سرتختش را کمی بالاتر ببرید. این کار باعث تخلیه خلط از سینوزیت ها می شود. کافی است چند کتاب زیر پایه تخت کودک قرار دهید. احتیاط : چه گهواره باشد، چه تخت سعی نکنید زیر سرش را زیادی بلند کنید. اگر کودک شما عادت دارد زیاد جابه جا شود، ممکن است پاهایش بالاتر از سرش قرار گیرد و کل زحمت های شما بی نتیجه باشد. ● مصرف عسل موثر است (۱۲ماه به بالا) ▪ چگونه کمک می کند: عسل گلو را آرام کرده و می پوشاند و به التیام سرفه کمک می کند. در یک مطالعه انجام شده توسط کالج پزشکی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا والدین ۱۰۵ کودک بین ۱۸ ماه تا ۲سال اعلام کردند عسل مفید است و بهتر از شربت سرفه برای درمان سرفه های شبانه کودکان عمل می کند. آنچه نیاز دارید: عسل در هر فروشگاه مواد غذایی در دسترس است. عسل معمولا در دمای اتاق سفت می شود؛ برای نرم کردن آن می توانید کمی از آن را در مایکروفر قرار داده یا کمی آب در یک ظرف بجوشانید و ظرف عسل را به مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه در آن قرار دهید. کودک شما دست کم باید یک سال داشته باشد تا این دارو را امتحان کند. ▪ چگونه استفاده کنید؟ به کودک یک دوم تا یک قاشق چای خوری عسل بدهید. برخی افراد عسل را با آب گرم مخلوط می کنند و کمی لیمو در آن می چکانند که کمی ویتامین C دارد. از آنجا که عسل شیرین و چسبنده است مهم است که بعد از استفاده دهان کودک را بشویید. احتیاط: قبل از یک سالگی به کودک عسل ندهید چون می تواند یک بیماری نادر و گاه کشنده به نام بوتولیسم اطفال را ایجاد کند. ● بینی اش را خالی کنید ▪ چگونه کمک می کند: چون کودک قادر نیست بینی خود را خالی کند لازم است تا زمانی که این کار را یاد بگیرد برای آن ها از مکش بینی استفاده کنید. آنچه نیاز دارید: مکش بینی و آب مقطر همه آن چیزی است که نیاز دارید. ▪ چگونه آن را انجام دهید: پس از چکاندن چند قطره آب مقطر از مکش بینی استفاده کنید. تنها خلطی را که می توانید ببینید بیرون بیاورید و سعی نکنید دستگاه را به عمق بینی فرو ببرید. به گزارش ایران ویج ، پس به این موارد ساده توجه کنید تا از دارو ها بهترین نتیجه را بگیرید. ● با یک متخصص یا دکتر داروساز مشورت کنید در مورد دارویی که به کودک تان می دهید از دکتر داروساز سوال کنید. اگر این دارو توسط دکتر تجویز شده درباره اثر دارو و ایجاد حساسیت احتمالی آن سوال کنید. بدانید که چطور اثر خواهد کرد چه مدت باید مصرف آن را ادامه داد و چنانچه یک دوره یا یک بار مصرف دارو را فراموش کردید، چه باید بکنید؟ آیا دارو نیاز به نگهداری در یخچال دارد یا باید از گرما و نور دور نگه داشته شود؟ می توان آن را با غذا مخلوط کرد یا باید در مدت زمان مصرف دارو یا هم زمان با مصرف دارو از خوردن بعضی چیز ها یا داروهای دیگر خودداری کرد؟ بعضی دارو ها با غذا خورده می شوند و بعضی دیگر باید با معده خالی خورده شوند. سری دیگر دارو ها اگر با مواد غذایی خاص خورده شوند جذب شان بهتر صورت می گیرد مثل آهن کمکی که بهتر است با مرکبات و ویتامین C مصرف شود. ● اندازه گیری درست داشته باشید وقتی دارو می خرید برچسب و بروشورهای آن ها را خیلی با دقت بخوانید تا بدانید در چه زمان ها و چه مقادیری باید به کودک دارو بدهید. میزان دارو با سن و وزن کودک متناسب است. وزن کودک خود را بدانید بعضی از مقادیر دارو ها براساس وزن تجویز می شوند. مقادیر را در ذهن خود تبدیل نکنید. اگر میزان توصیه شده دارو مثلا ۲ قاشق چای خوری است اما سرنگ یا قطره چکان شما علامت اندازه گیری ندارد یا معادل قاشق چای خوری ندارد، از یک قاشق اندازه گیر یا پیمانه استفاده کنید و برای زمان بعدی مصرف دارو اندازه درست را روی سرنگ یا قطره چکان خود پیدا کنید. ● به نشانه ها دقت کنید میزان اندازه دارو ها بر پایه رسیدن دارو به مقدار مناسب و ایمن به کودکان است نه براساس میزان بیماری. پس چنان که کوچک ترین واکنشی به دارو در کودک مشاهده کردید حتما با دکتر تماس بگیرید و در این موارد هم باز باید با پزشک در تماس باشید: ۱ اگر به اشتباه یک یا دو بار میزان دارو را زیاد تر از حد به کودک دادید. ۲ اگر به هر دلیلی کودک دارو را مصرف نکرد یا در اثر خوردن آن استفراغ کرد یا نتوانست چیزی در معده اش نگه دارد. شاید پزشک روش های دیگری مثل تزریق ـ شیاف یا سِرم را توصیه کند تا کودک در هر حال دارو را کامل و درست مصرف کند. در هر حال هرگز نسخه کودک دیگرتان را به کودک نوپایتان ندهید. ● از گرفتن دارو به طور کامل اطمینان حاصل کنید استفاده از ابزار اندازه گیری درست شما را مطمئن می کند که دارو را به میزان درست و کامل به کودک می دهید. گنجایش یک قاشق معمولی را نسبت به قاشق مدرج، قطره چکان دارو، فنجان مدرج و سرنگ دهانی که برای کمک به اندازه گیری دقیق ساخته شده اند، بسنجید. بهترین گزینه همان سرنگ است که می توانید آن را یک وسیله مطمئن بدانید. برای بچه ها سرنگ ها بهترین گزینه هستند زیرا مطمئن هستید تمام دارو ها را خورده ولی اگر از قطره چکان استفاده می کنید و کودک دارو را نمی خورد یا آن را تف می کند، از پزشک کمک بگیرید. اگر به مدت طولانی به کودک دارو داده اید و بی اثر بوده یا علائم بیماری اصلا بهتر نشده فقط با پزشک تماس بگیرید و مصرف آن را خودسرانه قطع نکنید. مصرف آنتی بیوتیک ها را کامل کنید. داروهای سرماخوردگی را فقط تا زمان رفع علائم مصرف کنید. ● از دارو ها ایمن نگهداری کنید دارو ها را در بسته بندی های خودش با بروشور و تمام اجزایش نگه دارید. اگر برچسب دارو را بکنید و در طول دوره مصرف میزان را فراموش کرده و حدسی به کودک دارو بدهید، این ادامه دادن با حدس و گمان ارزش ریسک ندارد. بسیاری از آنتی بیوتیک ها و انواع دیگر دارو را فقط برای چند دقیقه می توان خارج از یخچال نگه داشت. داروهایی که نیاز به یخچال ندارند را در جای خشک و خنک نگهدارید. قفسه حمام جای مناسبی نیست چرا که هوای حمام گرم و مرطوب است. همیشه دارو ها را در جای امن دور از دست کودکان نگه دارید. ● به بهتر خورده شدن دارو ها کمک کنید اگر دارو طعم خوبی نداشته باشد ممکن است با مقاومت کودک در برابر خوردن دارو روبه رو شوید در این صورت با مشورت داروساز به آن طعم جدید اضافه کنید تا بهتر قابل خوردن شود. هرگز دارو را با یک لیوان بزرگ شیر یا آب میوه مخلوط نکنید چون اگر او تمام محتویات دارو را نخورد مقدار کافی دارو را دریافت نخواهد کرد. از طرف دیگر چنانچه داروی کودک قرص باشد می توان آن را له کرده و با ماست یا سیب رنده شده مخلوط کرد و به کودک داد، هیچ وقت قرص را شکلات و آب نبات ننامید بلکه برایش توضیح دهید دارو در خوب شدن بیماری به او کمک می کند.
مهمترین نکته در شکل گیری شخصیت کودک [ شنبه 5 فروردين 1391 ] [ 14:47 ] [ آزاد ]
|
درباره وبلاگ  به وبلاگ من خوش آمدید به خیر بین بو ویبلاگی من WELCOM TO BLOG GEL |
| [ قالب وبلاگ : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin] | ||
تبادل لینک هوشمند 
